நான் + அம்மா = part 2

நான் + அம்மா = நான் - 2
நான் படாரென்று கண்களை திறந்து கொண்டு எழுந்தேன். எனது தலை விண் விண்ணென்று தெறிக்க அப்படியே மீண்டும் படுக்கையில் சரிந்தேன்.

"படுங்க தம்பி… ப்ளீஸ்… உடம்பை ஸ்ட்ரெயின் பண்ணிகாதீங்க"

சொன்ன அந்த முதியவரை நான் ஏறிட்டு பார்த்தேன். அவருக்கு அருகில் ஒரு வயதான பெண்மணி உட்கார்ந்து இருந்தாள். இவர்கள்..? யார் இவர்கள்..? இவர்களை நான் எங்கேயோ பார்த்திருக்கிறேனே..?

"நான்... எங்கே இருக்கேன்..? என்ன ஆச்சு எனக்கு..?" என்றேன் நான் குழப்பமாக.

"ஒரு சின்ன ஆக்சிடன்ட் தம்பி. நான் கார் ஓட்டிட்டு வர்றப்போ நீங்க குறுக்க வந்து விழுந்திட்டீங்க.. ஒன்னும் அடி படலை. பயப்பட ஒன்னும் இல்லை"

"நானா..? காருக்கு குறுக்க...? எப்படி..?"

"அதான் தம்பி எனக்கும் ஒன்னும் புரியலை. நான் ரோட்டை தெளிவா பாத்துக்கிட்டுதான் கார் ஓட்டிட்டு வந்தேன். திடீர்னு நீங்க எங்க இருந்து வந்தீந்கன்னே தெரியலை. சைடுல இருந்து பாஞ்சீங்களா... இல்லை மேல இருந்து குதிச்சீங்களா.. ஒன்னும் புரியலை. உங்களுக்கு ஏதாவது ஞாபகம் இருக்கா தம்பி..? "

"எனக்கு... எனக்கு… எதுவும் ஞாபகம் இல்லை சார்.."

"உங்க பேரு, தம்பி...?"

"அ...அசோக்"

"தம்பியோட ஊரு.."

"சென்னை..."

"ஒ சென்னைதானா..? கார்ல எப்படி வந்து..?"

"எனக்கு தலை பயங்கரமா வலிக்குது சார்.. என்ன நடந்ததுனே புரியலை"

"சரி சரி சரி.. நீங்க ரெஸ்ட் எடுங்க.. அவசரப் பட வேணாம். பொறுமையா யோசிங்க"

அவர் சொல்லிவிட்டு என்னையே பார்த்துக் கொண்டு இருக்க நான் பொறுமையாக யோசித்தேன். என்ன ஆயிற்று எனக்கு…? டிசைன் சென்டரில் அந்த விபத்துக்கு அப்புறம் எதுவுமே ஞாபகம் இல்லையே. எப்படி இவர்கள் காரில் வந்து விழுந்தேன்….? இவர்களை எங்கேயோ பார்த்திருக்கிறேனே. எங்கே..?

"ஞாபகம் வருதா தம்பி..?"

"இல்லை சார்"

"சரி தம்பி. இப்போ என் பொண்ணு வந்துருவா. அவ பாத்துக்குவா. அவ டாக்டர்தான். மெடிசின் படிச்சுக்கிட்டு இருக்கா" அவர் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கும்போதே,

"இதோ வந்துட்டாளே.. வாம்மா ஜானு.. தம்பிதான் கார்ல வந்து விழுந்தது.."

என்றாள் அந்த வயதான பெண்மணி வாசலை பார்த்தபடி. நானும் திரும்பி வாசலை பார்த்தேன். அங்கு நின்றிருந்த அந்த இளம்பெண்ணை பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்தேன். இது.. இவள்...இந்த ஜானு.. இவள் என் அம்மாதானே..? இளமையாக இருக்கிறாள்... ? எனக்கு மனதுக்குள் எதுவோ புரிய ஆரம்பிக்க, நான் கலவரமாகி அந்த அறையை சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். சுவரில் தொங்கிக் கொண்டு இருந்த காலெண்டரில் என் பார்வை நிலைத்தது. அதில் இருந்த தேதியை பார்த்து, நான் பலத்த அதிர்ச்சியை உள்வாங்கினேன். காலெண்டர் காட்டிய தேதி

25 - Nov - 2009

ஒரே வினாடியில் எனக்கு எல்லாம் புரிய ஆரம்பித்தது. நாங்கள் கண்டுபிடித்த டைம் மெஷின் வேலை செய்கிறது. என்னை கடந்த காலத்தில் வந்து தூக்கிப் போட்டு விட்டது. அதுவும் என் அம்மா இளமையாய் வாழ்ந்த காலத்தில். அம்மாவுடைய பழைய ஆல்பத்தில் இந்த வயதான தம்பதியை பார்த்து இருக்கிறேன். இவர்கள்தான் என் தாத்தா, பாட்டியா?

எனக்கு மனதுக்குள் இப்போது மகா குழப்பம். என்ன செய்வது இப்போது? எப்படி நான் திரும்ப நிகழ்காலத்துக்கு செல்வது? திரும்ப செல்லும் வழி முறைகள் இன்னும் ஆராய்ச்சி அளவில்தானே உள்ளன. அதை எப்படி அறிவது? திரும்ப செல்லும் உபாயம் கண்டுபிடிக்க பட்டவுடன் யாராவது என்னை அழைத்து செல்ல வருவார்கள் என்று தோன்றியது. என்னை அப்படியே விட்டுவிட மாட்டார்கள் என்று நம்பிக்கை வந்தது. கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது. அது வரை இவர்களிடம் உண்மையை சொல்லி இவர்களை குழப்ப வேண்டாம் என்று தோன்றியது. அமைதியாக இருக்க முடிவு செய்தேன்.

அம்மா புன்னகைத்தவாறே என் அருகில் வந்து அமர்ந்தாள். ஸ்டெதஸ்கோப்பை எடுத்து என் இதயத்துடிப்பு அளந்தாள். நான் அவளையே வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

"இப்போ எப்படி இருக்கு மிஸ்டர்... மிஸ்டர்...?"

"அசோக்"

"ஹா.. மிஸ்டர் அசோக்.."

"பரவாயில்லை மம்மி"

"ஹா... ஹா... மம்மியா..? என்ன ஜோக் அடிக்கிறீங்களா? என்னை பாத்தா அவ்வளவு வயசானவ மாதிரியா இருக்கு.. ம்ம்..? எப்படியும் நான் உங்களை விட நாலஞ்சு வருஷம் சின்னப் பொண்ணாதான் இருப்பேன். என்னை பேர் சொல்லியே நீங்க கூப்பிடலாம். ஜானுன்னே கூப்பிடுங்க"

"ஓகே ஜா....ஜானு.. இப்போ பரவாயில்லை "

"தேட்ஸ் குட்.. மூச்சை நல்லா இழுத்து விடுங்க.."

அம்மா.. சாரி.. ஜானகி என்னை பரிசோதிக்க ஆரம்பிக்க நான் அவளுடைய அழகில் மெய் மறந்து போயிருந்தேன். என் அம்மா இளமையில் எப்படி இருப்பாள் என்று சில மணி நேரங்கள் முன்னால் யோசித்தேனே? இப்போது என் கண்முன்னால் அந்த செழிக்கும் இளமையோடு வீற்றிருக்கிறாள். கற்பனைக்கும் எட்டாத பேரழகியாய் பூத்திருக்கிறாள். இப்படி ஒரு அழகு தேவதையா என் அம்மா..? இவள் வயிற்றில்தான் நான் வந்து பிறந்தேனா? எல்லோரும் என்னை அழகாக இருப்பதாக சொன்னார்களே..? இவளுடைய அழகில் பாதி வாங்கி பிறந்ததர்கே அந்த பாராட்டா..?

ஜானகி வானத்து தாரகையாய் ஜொலித்தாள். அவளுடைய முகம் பவுர்ணமி நிலவாய் பிரகாசமாய் இருந்தது. சந்தனத்தில் பாலை கலந்து பூசிவிட்டார் போன்ற தேகம். பெரிதான கண்களில் ஒரு பளபளப்பு. சிவந்த, ஈரமான உதடுகளில் ஒரு புன்சிரிப்பு. கீழுதட்டுக்கு கீழிருந்த சிறிய மச்சம் பார்ப்பவர்களை சுண்டியிழுக்கும். சிற்பிகள் செதுக்கியது போல மேலும் கீழும் அளவாய் புடைத்து இருந்த பெண்மை அங்கங்கள். புடவையை மீறி எலுமிச்சை நிறத்தில் தெரிந்த குழைவான இடுப்பில், முத்து முத்தாய் பூத்திருந்த வியர்வை துளிகள் என் கண்களை நிலை குத்தி நிற்க செய்தன.

"ஓகே மிஸ்டர் அசோக். பயப்படுற மாதிரி ஒன்னும் இல்லை. நீங்க கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுங்க. ஈவினிங் ஹாஸ்பிடல் போய் செக் பண்ணலாம்"

அதன் பிறகு வந்த இரண்டு மாதங்கள் மிக சுவாரசியமாக கழிந்தன. நான் தலையில் அடிபட்டதில் பழசெல்லாம் மறந்து விட்டதாக நடித்தேன். டாக்டர்களால் என் நடிப்பை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. என்னுடைய தாத்தாவிற்கு அவர் காரில் மோதியதால்தான் எனக்கு இந்த நிலைமை என்ற குற்ற உணர்ச்சி இருந்தது. அதற்கு பரிகாரமாக அவர்கள் வீட்டு கெஸ்ட் ஹவுசிலேயே என்னை தங்கிக் கொள்ள செய்தார். எனக்கு நினைவு திரும்பும் வரை நீ எங்களுடன் தங்கிக் கொள்ளலாம் என்றார். அவருடைய கம்பெனியில் எனக்கு சூபர்வைசர் வேலை போட்டு கொடுத்தார்.

ஜானகி என் உடம்பை பரிசோதிக்க அடிக்கடி என் அறைக்கு வந்து செல்வாள். எங்களுக்குள் ஒரு இனிய நட்பு பிறந்தது. ஜானகியிடம் நான்தான் உன் மகன் என்று உண்மையை சொல்ல மனம் துடிக்கும். ஆனால் சொல்லவில்லை. சொன்னால் அவள் புரிந்து கொள்வாளா என்று குழப்பமாக இருந்தது. அதில்லாமல் எனக்கே அந்த வாழ்க்கை பிடித்து போனது. என் அம்மாவை இளமை தோற்றத்தில் கண் நிறைய பார்ப்பது எனக்கு பிடித்து இருந்தது. நானும் ஒரு இளைஞனாக, அவளுடன் நட்பாய் பழகுவது வித்தியாசமான உணர்வை எனக்கு கொடுத்தது.

ஜானகிக்கும் என்னுடன் பழகுவது பிடித்து இருந்தது. தினமும் கல்லூரியில் இருந்து வந்ததும் என் அறைக்கு வந்து விடுவாள். இருவரும் இரவு வரை கதையடிப்போம். என்னுடைய குழந்தைத்தனமான பேச்சும், கேள்விகளும் அவளை அடிக்கடி சிரிக்க வைக்கும். ஆமாம்.. நான் அந்த உலகத்தில் குழந்தையாகத்தான் மாறிப் போனேன். எல்லாமே எனக்கு புதிதாக இருந்தது.

பஸ், ஆட்டோ, போக்குவரத்து நெரிசல், சாலையோர கடைகள், நடிகர்களின் கட் அவுட்டுகள், பிச்சைக்காரர்கள் என எல்லாம் எனக்கு புதிதாக இருந்தது. இதை எல்லாம் நான் படித்து இருக்கிறேனே ஒழிய, இப்போதுதான் பார்க்கிறேன். மெகா தொடர் சீரியல் என்று அந்த காலத்தில் ஒன்று இருந்திருப்பதை அறிந்து வியந்தேன். எப்படி ஒரே கதையை வருடக் கணக்கில் மக்கள் பார்க்கிறார்கள் என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது. அப்போதைய திரைப் படங்களில் ஹீரோக்கள் செய்த சாகசங்கள் சிரிப்பை வரவழைத்தது என்றால், அதை ரசிகர்கள் கை தட்டி ரசித்தது பரிதாபத்தை வரவழைத்தது. நான் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்த மற்றொரு விஷயம் லஞ்சம். கடமையை செய்ய எக்ஸ்ட்ரா பணம் வாங்குவது, மக்கள் அதை கண்டு கொள்ளாதது எல்லாம் எனக்கு வியப்பை தந்தது.

ஜானகி என்னை அடிக்கடி வெளியே அழைத்து செல்வாள். எல்லாம் எனக்கு பழைய நினைவு திரும்ப வருவதற்காம். நான் சின்ன குழந்தை போல அது என்ன இது என்ன என்று அவளிடம் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே வருவேன். ஜானகி எல்லாவற்றிற்கும் பொறுமையாக, புன்னகையுடன் பதில் சொல்லிக் கொண்டே வருவாள். இருவரும் சென்னையை நன்றாக ஊர் சுற்றினோம்.

கொஞ்ச நாட்களில் ஜானகியிடம் சில மாற்றங்கள் தெரிந்தன. இப்போதெல்லாம் என்னை பார்க்க வருமுன் தன்னை மிகவும் அழகு படுத்திக் கொள்கிறாள். காரணமே இல்லாமல் அடிக்கடி சிரிக்கிறாள். சில நேரங்களில் விழிகள் விரிய என் முகத்தை பார்த்தபடி ஊமையாகி விடுவாள். எதோ கனவுலகில் சஞ்சரிப்பவள் போல. நான் அவள் முகத்துக்கு முன்னால் கையை வீசி அவளது கவனத்தை கலைக்க வேண்டி இருக்கும். அவளுடைய நடவடிக்கைகள் எனக்கு புரியாமல் இல்லை. அவளுக்கு என் மேல் ஒரு ஈர்ப்பு வந்திருப்பதை உணர்ந்தேன். ஒருவேளை என்னை காதலிக்கிறாளோ..? பருவ வயது அவளுக்கு. தடுமாறுகிறாளோ..? எப்படி இருந்தாலும் நான் தடுமாறக் கூடாது என்று நினைத்துக் கொண்டேன். அவள் எதிர்காலத்தில் எனக்கு அம்மாவாகப் போகிறவள்.

எல்லாம் இனிதாக சென்று கொண்டு இருக்கும்போது ஒரு நாள் அது நடந்தது. அந்தகாலத்தில் சிம்பு என்று ஒரு நடிகர் இருந்திருக்கிறார். ஜானகி அந்த நடிகரின் ரசிகை. அவர் நடித்த ஒரு சினிமாவுக்கு என்னை அழைத்து சென்றாள். சினிமாவை ஜானகி சீரியஸாக பார்க்க, நான் சிரித்துக் கொண்டே பார்த்தேன். சினிமா முடிந்து வெளியே வந்த போது நல்ல மழை. வானம் கிழிந்து விட்டது போல மழை ஊற்றிக் கொண்டு இருந்தது. ஜானகிதான் காரை ஓட்டினாள். நான் அருகே அமர்ந்து இருந்தேன். கொட்டும் மழையில் சாலையை தெளிவாக பார்க்க முடியவில்லை. மெதுவாகவே ஓட்டினாள். திருவான்மியூரை தாண்டி கார் பெருங்குடி சாலையில் விரைந்தபோது, திடீரென ஒரு பெரிய குலுக்கலுடன் கார் அப்படியே நின்றது.

"என்ன ஆச்சு ஜானு..?"

"என்னன்னு தெரியலைங்க.. இருங்க பாக்குறேன்"

காரை சிறிது நேரம் சோதித்துவிட்டு நிமிர்ந்த ஜானகியிடம் கேட்டேன்.

"என்ன ப்ராப்ளம் ஜானு..?"

"என்னன்னு தெரியலை.. ஸ்டார்ட் ஆக மாட்டேன்னுது.."

"இப்போ என்ன பண்றது..?"

"இருங்க.. அப்பாவுக்கு கால் பண்ணி வேற கார் அனுப்ப சொல்றேன்.."

"ம்"

"ச்சே.. இந்த நெட்வொர்க் வேற.. சுத்தமா சிக்னலே இல்லை"

"ஏன்? என்ன ஆச்சு?"

"அது அப்படிதான். ரொம்ப கஷ்டமான நேரத்துல சிக்னலே கிடைக்காது. இருங்க. நான் வெளியே போய் பப்ளிக் பூத் எதுவும் இருக்கான்னு பாக்குறேன்"

"பப்ளிக் பூத்தா..? அப்படின்னா..?"

"காசு கொடுத்துட்டு டெலிபோன் பண்ற இடம். நான் வந்து தெளிவா சொல்றேன். நீங்க காருக்குள்ளேயே உக்காந்துருங்க. சரியா..?"

"சரி ஜானு.."

ஜானு கதவைத் திறந்து வெளியே செல்ல, நான் காருக்குள்ளேயே உட்கார்ந்து இருந்தேன். காருக்குள் விளக்கை போட்டுவிட்டு, சிடி பாக்ஸில் இளையராஜா ஹிட்ஸ் என்று இருந்த சிடியை எடுத்து, யார் இது இளையராஜா என்ற கேள்வியுடன், அதை பிளேயரில் போட்டு பாட்டை கேட்க ஆரம்பித்தேன். பாட்டு இனிமையாக மனதுக்கு இதமாக இருந்தது. அதில் என் மனம் லயித்து இருந்த போது, ஜானு கார் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்து உட்கார்ந்தாள். உடல் முழுதும் தெப்பலாக நனைந்து இருந்தாள்.

"ச்ச்சே.. சனியன் புடிச்ச மழை.. என்னமா கொட்டுது.. ரோட்டை க்ராஸ் பண்றதுக்குள்ள ஃபுல்லா நனைஞ்சுட்டேன்"

"போன் பண்ணியாச்சா ஜானு..?"

"இல்லைங்க.. டெலிபோன் லைன்லாம் எதோ பிரச்னையாம்.. பெரிய மழை இல்லையா..?"

"ஓ.. மழை பெஞ்சா டெலிபோன் லைனுக்கு ப்ராப்ளமா..?"

"ஆமாம்... அதுவும் உங்களுக்கு தெரியாதா..? பேசாம உங்களை நர்சரி ஸ்கூல்ல சேத்துவிட்டு எல்.கே.ஜி ல இருந்து படிச்சுட்டு வர சொல்லணும்"

"இப்போ என்ன பண்றது ஜானு..?"

"ஒன்னும் பண்ண முடியாது.. சிக்னல் வருதான்னு பாப்போம். இல்லைன்னா மழை நிக்கிற வரை இப்படி கார்லயே உக்காந்துக்கிட்டு இருக்க வேண்டியதுதான்.. ச்சே... தலை எல்லாம் நனைஞ்சு போச்சு.."

ஜானகி சொல்லிவிட்டு தன் புடவைத் தலைப்பை எடுத்து தன் தலையை துவட்டிக் கொள்ள ஆரம்பித்தாள். நான் அவளை பார்க்க ஆரம்பித்தேன். மழை நீரில் நனைந்த ஜாக்கெட் அவளுடைய முலை அழகை வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது. உள்ளே அணிந்து இருந்த சிவப்பு நிற ப்ரா அப்பட்டமாய் தெரிந்தது. ஒரு கையை அகலமாய் விரித்து பற்றிக் கொள்ளும் அளவுக்கு பெரிதான முலைகள் ஜானகிக்கு. கொஞ்சம் கூட சரியாமல், கூர்மையாய் குத்திட்டு நின்றன. அவளுடைய கை அசைவுக்கு தகுந்த மாதிரி மேலும் கீழும் டக டக டகவென குலுங்கிக் கொண்டு இருந்தன. ஜாக்கெட்டுக்கும், புடவைக்கும் இடைப்பட்ட இடுப்பு பிரதேசம் இப்போது பிரகாசமாய் மின்னியது. அதில் ஒட்டியிருந்த மழைதுளிகள் தேன்துளிகளாய் என் பார்வைக்கு பட்டது.

ஐயோ என்ன இது..? என் அம்மாவையே நான் ரசிக்கிறேனே? அம்மாவாய் இருந்தால் என்ன..? என்ன ஒரு அழகாய் இருக்கிறாள்.? மழையில் நனைந்த புது மலராய் ஜொலிக்கிறாள்..? ரசித்தால் என்ன தவறு..? அதுவும் நான் இதுவரை பார்த்து அறிந்திராத ஒரு பெண்மை கவர்ச்சி. அதை ரசித்துதான் பார்ப்போமே..? நான் மனதில் பல குழப்பங்களுடனே ஜானகியின் பெண்ணழகை ரசித்தேன். காரின் வைப்பர் அசைந்து "டக் டக் டக்" என அடித்துக் கொண்டு இருந்தது. எனது இதயமும் அதே போல துடித்துக் கொண்டு இருக்க, நான் ஜானகியின் குலுங்கும் முலைகளை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

"என்னத்த அப்படி பாக்குறீங்க..?" ஜானகி கேட்டதும் நான் பட்டென்று நிமிர்ந்தேன்.

"ஒ....ஒன்னும் இல்லையே.."

"பொய்... நீங்க பாத்ததை நான் பாத்துட்டேன். உண்மையை சொல்லுங்க.. என் டிரெஸ் வெலகுரதை திருட்டுத்தனமா பாத்தீங்களா, இல்லையா..?"

"சா...சாரி ஜானு.. தெரியாம பாத்துட்டேன்.. எதோ ஆசையில.. சாரி..."

சொல்லிவிட்டு நான் தலையை குனிந்து கொண்டேன். எனக்கே என்னை நினைத்தால் கேவலமாக இருந்தது. ச்சே.. இப்படி செய்துவிட்டேனே.. அதுவும் எனக்கு அம்மாவாக வரப் போகிறவளை, இந்த மாதிரி காமப்பார்வை பார்த்து விட்டேனே... ஜானகி எதுவும் பேசவில்லை. சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தாள். அவள் என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு இருப்பதை நான் உணர்ந்தேன். அவளை நிமிர்ந்து பார்க்க துணிவில்லாமல், நான் தலையை கவிழ்த்து இருந்தேன். ஜானகி மெல்ல கேட்டாள்.

"உங்களுக்கு நான் வேணுமா..?"

ஜானகியின் கேள்வியில் நான் திடுக்கிட்டு போய் நிமிர்ந்து பார்த்தேன்.

"ஜானு...."

"சொல்லுங்க... உங்களுக்கு நான் வேணுமா..?"

"என்ன கேக்குற நீ...?"

"புரியலையா...? சரி புரியிற மாதிரி சொல்றேன். என்கூட சுகம் அனுபவிக்கனும்னு உங்களுக்கு ஆசையா இருக்கா...? ஆசை இருந்துச்சுன்னா அனுபவிச்சுக்கலாம். எனக்கு ஒன்னும் அப்ஜெக்ஷன் இல்லை"

நான் சுத்தமாய் அதிர்ந்து போய் இருந்தேன்.

"ஜா....ஜானு... இது தப்பு..." எனக்கு வியர்க்க ஆரம்பித்தது.

"என்ன தப்பு..? நான் உங்களை லவ் பண்ணுறேன். அது உங்களுக்கு தெரியும். அதே மாதிரி உங்களுக்கும் என்னை புடிச்சிருக்கு.. அப்புறம் என்ன..? லவ் பண்ற ரெண்டு பேரு அவங்க லவ்வை வெளிப்படுதுறதுதான செக்ஸ்ன்றது. எனக்கு ஓகே அசோக். வாங்க... என்னை எடுத்துக்கங்க..."

"நீ... நீ... என்னோட மம்மி ஜானு"

"மம்மியா...? என்ன உளர்றீங்க...? நான் உங்க ஜானு. உங்க காதலி.. உங்களுக்காகவே பிறந்தவ..."

"நான் உளறலை ஜானு... அதான் நிஜம்.. ஐயோ...!!! நான் உனக்கு எப்படி புரிய வைப்பேன்..?"

"நீங்க ஒன்னும் புரிய வைக்க வேணாம். எல்லாம் நான் உங்களுக்கு புரிய வைக்கிறேன். பொம்பளை சுகம் என்னன்னு நான் உங்களுக்கு காட்டுறேன்.. வாங்க..."

"வே...வேணாம் ஜானு..." நான் நடுங்கிய குரலில் சொன்னேன்.

"ஏன் இப்படி பயப்படுறீங்க.. ம்ம்ம்...? இந்த குளிர்லயும் எதுக்கு உங்களுக்கு இப்படி வேர்க்குது..?" ஜானகி சொல்லிக் கொண்டே தன் முந்தானையால் என் நெற்றியை துடைத்தாள்.

"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை ஜானு... " நான் அவளது கையை பிடித்து விலக்கினேன்.

"ஏன் உங்க கை இப்படி நடுங்குது..? ம்ம்ம்..?"

"தெரியலை ஜானு.. எனக்கு நடுக்கமா இருக்கு... எனக்கு இது புடிக்க்... இது தப்பு ஜானு..."

"கை நடுங்காம இருக்க என்ன பண்ணனும்னு எனக்கு தெரியும்.. இப்போ பாருங்க.."

ஜானகி சொன்னவாறு என் கையை பிடித்தாள். அதை எடுத்து தனது வலது பக்க முலை மேல் வைத்து அழுத்திக் கொண்டாள். எனது கரம் அவளது பஞ்சு முலை மேல் படர்ந்து இருந்தது.

"இதை கெட்டியா புடிச்சுக்குங்க.. கை நடுங்காது.."

ஜானகி சிரித்துக் கொண்டே சொல்ல எனக்கு மனதுக்குள் கிலி பரவியது. ஆனால் அந்த அழகு முலையில் இருந்து கையை விலக்கிக் கொள்ளவில்லை. இதுவரை பல பெண்களின் முலையை தொட்டிருக்கிறேன். என் அழகில் மயங்கி, நிறைய பெண்கள் என்னை மயக்க, எனது கையை எடுத்து தங்கள் முலை மேல் வைத்து அழுத்தியிருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் அவ்வாறு செய்யும்போதெல்லாம் அவை எனக்கு சொந்தமானவை இல்லை என்ற உள்ளுணர்வு ஏற்படும். எனது கையை பட்டென்று விலக்கிக் கொள்வேன். ஆனால் இப்போது ஜானகி அந்த மாதிரி செய்யும்போது, அந்த முலைகள் எனக்கு சொந்தமான முலைகள் என்ற உணர்வு வந்தது. அதை பிடித்து பிசைய வேண்டும் போல் இருந்தது.

"அப்படியே பிசஞ்சு பாருங்க அசோக்.." ஜானகி கிறக்கமாக சொன்னாள்.

அவ்வளவுதான். நான் கட்டுப்பாடு இழந்தேன். அவள் எனக்கு எதிர்கால அம்மா என்பதை மறந்தேன். என்னை ஈன்றெடுத்து, எனக்கு பாலூட்டி வளர்க்கப் போகிறவள் என்பதை மறந்தேன். எனக்காக கடவுள் அனுப்பி வைத்த தேவதையாகவே எனக்கு அவள் கண்ணில் பட்டாள். தன் அழகை திறந்து காட்டி, அதை அனுபவிக்க கூப்பிடும் ஆசைக் காதலியாகத்தான் ஜானகி எனக்கு தோன்றினாள். நான் அவள் மேல் பாய்ந்து அவளது ஈர உதடுகளை கவ்விக் கொண்டேன். செக்க சிவந்த அந்த ரோஜா இதழ்களை உறிஞ்ச ஆரம்பித்தேன்.

ஜானகி ஆரம்பத்தில் என் ஆவேசத்தில் சற்று திணறிப் போனாள். பின்பு ஆனந்தமாக என்னுடன் ஒத்துழைக்க ஆரம்பித்தாள். எனது கழுத்தை கட்டிக் கொண்டு, என் உதடுகளை சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். எனது வாய்க்குள் தன் நாக்கை அனுப்பி, என்னுடைய நாக்கை தீண்டினாள். உள்ளே வந்த ஜானகியின் நாக்கை நான் உதடுகளால் கவ்வி உறிஞ்சினேன். தேனினும் தித்திப்பான அவளுடைய எச்சில் அமுதத்தை ஆர்வமாய் பருகினேன்.

எனது கை இப்போது ஜானகியின் முலைகளை மாற்றி மாற்றி பிசைய ஆரம்பித்து இருந்தது. கல்லு மாதிரி இருந்த அந்த கன்னி முலைகள் என் முரட்டு கை பட்டு கசங்கிக் கொண்டு இருந்தன. கைக்கு அடக்கமான அந்த பட்டு முலைகள், என்னிடம் சிக்கி படாத பாடு பட்டுக் கொண்டு இருந்தன. ஜானகிக்கு முலை வலித்து இருக்க வேண்டும். ஆனால் அந்த வலியில் இருக்கும் வினோத சுகத்தை ரசிப்பவள் போல காட்சியளித்தாள். சிறிது நேரம் அப்படியே அவளுடைய முலையை கசக்கிக் கொண்டு, இதழமுதம் பருகிய நான் பின்பு அவளது ஜாக்கெட்டை கழட்ட ஆரம்பித்தேன். ஆடை இல்லாமல் அந்த அழகு முலைகள் எப்படி இருக்கும் என்று பார்க்க எனக்கு ஆசையாய் இருந்தது. அவசரத்தில் இருந்த நான் பிடித்து இழுத்ததில், ஒரு ஜாக்கெட் ஊக்கு பட்டென்று தெறித்து ஓடியது.

"ஆ....!! என்ன அவசரம்...? இருங்க.. நானே கழட்டுறேன்.." சொல்லிவிட்டு ஜானகியே தன் ஜாக்கெட் ஊக்குகளை ஒவ்வொன்றாய் கழட்ட ஆரம்பித்தாள்.

"சீக்கிரம் ஜானு..." நான் பொறுமை இல்லாமல் சொன்னேன்.

"ஏன் இப்படி பறக்குறீங்க..? எங்க ஓடிப் போகப் போவுது..? ம்ம்ம்ம்? அவ்வளவு ஆசையா..? ம்ம்..?"

"ஆமாம் ஜானு.."

நான் ஜானகியின் இடுப்பை பிடித்து தூக்கி, என்னோடு சேர்த்து அனைத்துக் கொண்டேன். அவள் ஜாக்கெட்டை கழட்டியதும், நான் பராவுக்கு அடியில் கையை கொடுத்து, அதை மேலே ஏற்றி விட்டேன். அவளுடைய கூம்பு முலைகள் இப்போது என் கண்ணை குத்தி விடுவது போல நின்றன. காம போதையில் இருந்த நான் அந்த அழகு முலைகளை அப்படியே கவ்வி சுவைக்க ஆரம்பித்தேன். என்னுடைய ஆவேசத்தில் திணறிய ஜானகி "ஆ....வ்..." என அலறினாள். பின்பக்கமாக சாய்ந்து, கார் ஜன்னல் கண்ணாடியில் தலையை வைத்துக் கொண்டாள்.