ஒவ்வொரு ஆணுக்குள்ளும் சிறிதளவு பெண்மை இருக்கும். அதேபோல, ஒவ்வொரு பெண்ணுக்குள்ளும் சிறிதளவு ஆண்மை இருக்கும். ஆனால், ஆணாகப் பிறந்து பெண்மை மட்டுமே அதிகமாகக் கொண்டிருக்கும் என்போன்ற திருநங்கையின் கதை தான் இந்த அவதாரம்.
என் பெயர் ராஜா, பெயரில் மட்டுமே கம்பீரம். உடலோ மிகவும் மென்மை. உடலின் ஒவ்வொரு அணுவிலும் வியாபித்திருப்பதோ பெண்மை. இந்தியாவின் மக்கள் தொகை உயர்வில் மட்டும் பங்களிக்கும் ஒரு இனத்தில், ஏழை பெற்றோர்களுக்கு பத்தாவதாக பிறந்தவன்/ள் தான் நான்.
ஏழையாக இருந்தாலும், சமூகத்தில் அந்தஸ்துடன் வாழ நினைக்கும் குடும்பத்தின், கேலிப் படைப்பாகத்தான் என்னைப் பார்த்தது இந்த சமூகம்.
எட்டாம் வகுப்பில் படிக்கும்போது தான் என்னையே உணர்ந்தேன். இருபாலர் படிக்கும் பள்ளியில், ஆண்களுடன் அமர்வது என் உடலை கூசச் செய்யும். அருகிலிருக்கும் நண்பனின் தொடைகளை தடவ வேண்டும் போல் தோன்றும். வீட்டில் ராஜாவாகவும், என்போன்ற திருநங்கைகளின் மத்தியில் ராணியாகவும் வலம்வந்தேன்.
பாடம் நடத்தும் ஆசிரியர்களின் கேலிப்பேச்சும், வகுப்பறையில் உடன் படிக்கும் மாணவர்களின் தகாத வார்த்தைகளும், என்னை உயிருடன் கொலை செய்தன.
எனக்கோ மாணவிகளுடன் ஒன்றாக அமர வேண்டும் என்று ஆசை. மதிய உணவு வேளைகளில் மாணவிகளின் அருகில் சென்று அமருவேன்.
என்மேல் கரிசனம் காட்டும் ஒரே உயிர், எனது மூத்த சகோதரி. அவள் மருத்துவம் படித்துக் கொண்டிருந்ததால், என்போன்ற மனிதர்களின் உடற் கூறு பற்றி அறிந்திருந்தாள். அக்கா மட்டுமே, எனக்கு பிடித்த மாதிரி, என்னை வாடீ, போடீ என்று அழைப்பாள்.
வீட்டில் யாரும் இல்லாத சமயங்களில், என்னுடைய உடையைக் களைந்து பரிசோதனை செய்வாள். சுண்டு விரலின் பாதியளவே இருக்கும் என் ஆண்குறியை தொட்டு பார்த்து சோதனை செய்வாள், அதை தட்டியும் விடுவாள். எனக்கோ ஒரு சாதாரண தொடு உணர்வு மட்டுமே தோன்றும்.
என்னை நினைத்து வருந்துவாள். இதை சரி செய்து விடலாம் என்றெல்லாம், என் மனதை தேற்றுவாள்.
எனக்கோ என் அக்காவை போல உடை அணிந்து கொள்ள ஆசை. அவளின் பாவாடை, உள்ளாடை என அனைத்தையும் யாருக்கும் தெரியாமல் அணிந்து கொள்வேன். அக்கா அணியும் பேண்டீஸ் மிகவும் மென்மையாக இருக்கும். அதை அணிந்து கொண்டு, அதன் மேற்புறங்களில் தடவுவேன். றெக்கை கட்டிக்கொண்டு பறப்பது போலத் தோன்றும்.
ஒரு நாள் அக்காவின் பிரா மற்றும் பேண்டீஸை அணிந்து கொண்டு, அதன் மேற்புறம் வெள்ளை நிற சட்டையும், காக்கி நிற பேண்டும் அணிந்து கொண்டு பள்ளிக்கு சென்றேன்.
என் அருகே அப்பாஸ், நிறத்தில் கருத்தாலும், திம்மென்ற உடல் வலிமையுடன் அமர்ந்திருந்தான். என்னை கட்டிப்பிடித்து முத்தம் தர மாட்டானா என்று ஏங்கினேன். உடல் தானாக நெளிந்தது, மனதுக்குள் ஆசைகள் முட்டி மோதின.
பாடம் நடத்திக் கொண்டிருக்கும் தமிழாசிரியை, என்னை பிரம்பால் அடித்து "ஏண்டா, பாடம் நடத்தும் போது நெளியுற, நாயே...., உன்னமாதிரி ரெண்டுங்கெட்டானயெல்லாம் ஸ்கூலுக்குள்ளயே விடக்கூடாதுடா..., நேரா உக்காருடா ஒம்போது�." என்றெல்லாம் திட்டினார்கள்.
வீக்கம் ஏற்படுமளவுக்கு வலித்த அடியைக் காட்டிலும், அவர்களின் சொல்லால் என் இதயத்தில் இரத்தம் கசிவது போன்ற ஒரு உணர்வு ஏற்பட்டது. என் ஆசை நாயகன் அப்பாஸ் கூட என்னை கேலி செய்தான். டீச்சர், "இந்த பொண்டுசட்டிய என்கூட உட்கார வைக்காதீங்க...." என்றெல்லாம் கேலி செய்தான்.
வகுப்பறையே கெக்கை போட்டு சிரித்தது. என் மனம் அழுதாலும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல் மறைத்துக் கொண்டேன்.
எனக்கு நானே தேற்றிக் கொண்டு, அன்று வகுப்பு முடிந்தவுடன் வீட்டுக்குச் சென்றேன். என் அக்காவிடம் நடந்ததைச் சொல்லி அழுதேன். ஓ வென கதறினேன். எனக்கு வாழவே பிடிக்கவில்லை. நான் சாகிறேன் என்றெல்லாம் மனம் வெதும்பி கூறினேன்.
�கவலை படாதடீ, நான் இருக்கேன் உனக்கு. அடுத்த வாரம் ரம்ஜான் வருதில்ல, அது முடிஞ்சவுடன் எனக்கு தெரிஞ்ச பெரிய டாக்டர் இருக்கார், அவருகிட்ட கூட்டிட்டுப் போறேன்�� என்றாள்.
அக்காவின் ஆறுதல் எனக்கு சிறிதளவு சமாதானத்தைத் தந்தது. அவளின் தாவணி நுனியினை எடுத்து, நீர் வழியும் எனது கண்களை துடைத்துவிட்டாள்.
சரி கொஞ்ச நேரம் பஷிர்மா வீட்டுக்கு போயிட்டு வா, உன் மனசு ரிலாக்ஸ் ஆகும் என்று என்னை அனுப்பி வைத்தாள்.
பஷிர்மாவும் என்னைப்போன்ற ஒரு திருநங்கை தான். அப்பகுதியில் வாழும் குடும்பங்களின் வீட்டுத் திருமணங்களில் பிரியாணி செய்து கொடுத்து, அதில் வரும் வருமானத்தில் வாழ்க்கை நடத்துபவள்.
நான் சென்றிருந்த சமயம், ஒப்படம், காமாட்சி, ஜான்ஸி போன்ற மேலும் பல திருநங்கைகள் அங்கே குழுமியிருந்தனர். எங்களுக்குள் மட்டுமே மிகச்சரியான மதநல்லிணக்கம் இருக்கும். பார்த்தீர்களா அனைத்து மதத்தையும் சேர்ந்த திருநங்கைகள் ஒன்றாக குழுமியிருக்கிறோம்.
பஷீர்மாவிடம் நடந்தவற்றைக் கூறி அழுதேன். அனைவரும் என்னை கட்டித்தழுவி ஆறுதல் கூறினர். தங்களுக்கும் நடந்த வன்கொடுமைகள், கிண்டல்கள், கேலிகள் ஆகியவற்றையும் கூறி என் மனதை தேற்றினர். இதற்கெல்லாம் ஒரே நிவாரணம் நிர்வாணம். அதை செய்து கொண்டால் நிம்மதியாக வாழலாம் என்றும் கூறினர்.
அங்கே இருந்த யாருக்கும் நிர்வாணம் செய்யப்படவில்லை. அனைவருமே நிர்வாணம் என்று அழைக்கப்படும் அறுவை மாற்று சிகிச்சை செய்து கொள்ள பணம் சேற்றிக் கொண்டு இருந்தனர்.
"நிர்வாணம் என்றால் என்ன..." அக்கா என்று பஷீர்மாவிடம் கேட்டேன். "நம் உடலில் துருத்திக் கொண்டிருக்கும் ஆணுறுப்பை துண்டித்து, பெண்மையை போன்று உருவாக்கும் பிளாஸ்டிக் சர்ஜரி தான் இந்த நிர்வாணம் ராணி..." என்று பஷீர்மா சொன்னாள்.
"இந்த ஆபரேசன் செய்து கொண்டால் நமக்கும் மாதவிடாய், பிள்ளைப்பேறு போன்ற பாக்கியங்கள் கிடைக்குமாக்கா..." என்று கேட்டேன்.
"இயற்கையாகவே கருப்பை இருக்கும் பெண்களுக்கு மட்டுமே மாதவிடாய், பிள்ளைப்பேறு போன்றவை நிகழும் ராணி, இந்த ஆபரேசனில் கருப்பை எல்லாம் உருவாக்க முடியாதும்மா, வெறும் உறுப்பு மாற்று சிகிச்சை தாம்மா இது..., � என்று பஷீர்மா கூறினாள்.
"பெரும்பாலான பெண்கள், தமக்கு நிகழும் மாதவிடாய், பிள்ளைப்பேறு போன்றவற்றை வெறுப்பதாக ஒரு புள்ளி விபரம் கூறுகிறது...", என்று ஒப்படம் குறுக்கிட்டாள்.
மேலும், "நிர்வாணம் செய்து கொள்ள ஐம்பதாயிரத்திலிருந்து ஒரு லட்ச ரூபாய் செலவாகும் என்று..." பஷீர்மா கூறினாள். "அவ்வளவு பணத்துக்கு நம்ம எங்க போறதுக்கா..." என்று நானும் வெதும்பினேன்.
அதற்குள், காமாட்சி எங்களனைவருக்கும் காபி கலந்து கொண்டு வந்திருந்தாள். அனைவரும் காபி குடித்தோம். பஷீர்மாவிடமுள்ள பாவாடை, தாவணியை எடுத்து அணிந்து கொண்டேன்.
டேப் ரிக்கார்டரில் பாட்டை போட்டு,
�தீப்பிடிக்க, தீப்பிடிக்க முத்தம் கொடுடா...
என் திமிரெல்லாம் அடங்காது கொஞ்சம் கடிடா..�
என்ற பாட்டுக்கு ஆடிக்கொண்டிருந்தோம். பாவடை, தாவணியில் நான், இடுப்பை வளைத்து, வளைத்து ஆடுவதை அனவரும் ரசித்தனர். "ஏய் இப்ப மட்டும் உன் காதலன் அப்பாஸ், உன்னப்பாத்தான், இங்கேயே உன்ன செஞ்சிடுவாண்டி..." என்று ஜான்ஸி கூறினாள்.
என் உடலில் ஒரு வித வெப்பம் படரத் தொடங்கியது. ஜான்ஸியை ஆரத்தழுவி அணைத்துக் கொண்டேன். அதற்குள், பஷீர்மா எங்களை விலக்கிவிட்டாள். "ஏண்டி, ராணி, உனக்கு பதிமூணு வயசு தான் ஆச்சுடி, பதினெட்டு வரை பொறுத்துக்கோ, நானே உனக்கு ஒரு மவராசன பார்த்து கட்டி வக்கிரண்டி...." என்றாள்.
அன்று இரவு தாமதமாக வீட்டிற்கு சென்று, அக்காவுடன் படுத்துக் கொண்டேன். "என்னப்பா, ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்க, இதுக்குத்தான் பஷீர்மா வீட்டுக்கு போ என்று உன்னை அனுப்பி வைத்தேன்..." என்று அக்கா கூறினாள்.
அடுத்த நாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை, ரம்ஜான் பண்டிகையை முன்னொட்டி, கண்ணாடி வளையல் விற்கும் வியாபாரி ஒருவர் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தார். வளையல் மூட்டையைச் சுமந்து, அவர் வருவதைப் பார்த்தாலே இளம் பெண்களுக்கு உற்சாகம் பொங்கும்.
எங்கள் பகுதியில் இருக்கும், திருமணமாகாத பெண்களில், அதிகம் படிப்பதும், அழகானவளுமான என் அக்கா, அவளது தோழிகள் என அனைவரும் எங்கள் வீட்டில் குழுமியிருந்தனர். அவர்களுடன் நானும், வளையல் மாட்டிக் கொள்ளும் ஆசையுடன் நின்றிருந்தேன்.
முதலில் அக்கா சென்று, வளையல் வியாபாரியின் அருகில் அமர்ந்தார். மூட்டையிலிருந்து ரோல்களை உருவிய வியாபாரி, வெவ்வேரு நிறங்களில் மும்மூன்று வளையல்களை உருவி, அக்காவின் வலது கையில் மாட்டினார். அதேபோல், இடது கையிலும் மாட்டினார்.
அக்காவுக்குப் போட்டுவிட்ட பின் எனக்கு வளையல் போடலாமென்று, நானும் வியாபாரி முன் சென்று அமர்ந்தேன். எனது வலது கையை நீட்டி, "எனக்கும் போடுங்ணா.." என்று கையை நீட்டினேன். அங்கே வந்த எனது தந்தை, "எந்திரிடா பொண்டுசட்டி நாயே..." என்று கூறி எனது முதுகில் ஒரு உதை வைத்தார்.
அவர்விட்ட உதையில் தாவிச்சென்று, வளையல் ரோல்களில் விழுந்தேன். கூடியிருக்கும் பெண்களும், வியாபாரியும் என்னை கேலி செய்து சிரித்தார்கள். "மான் போன்ற எண்ணங்கள் படைத்த உள்ளம் தவிடுபொடியாகி சிங்கமாக உருமாறியது".
�ஆய், ஏய்�� என்று கத்திக்கொண்டே, வளையல் ரோல்கள் இரண்டை எடுத்து, என் தந்தையின் மண்டையில் ஓங்கி அடித்தேன். அடித்த வேகத்தில் வளையல்கள் உடைந்து சிதறின. தந்தையின் முகத்தில் பட்ட, உடைந்த வளையல் சில்கள், அவர் முகத்தில் கோடுகள் போட்டன.
"என்னயாடா அடிக்கிற, தே... பையனே...", என்று என் அடிவயிற்றில் ஒரு உதை விட்டார். மீண்டும் அடிக்க என்னை நோக்கி ஓடிவந்தார்.
ஓடு, ஓடு என்று என்னைப்பார்த்து கண்சாடை செய்தாள் அக்கா. பஷீர்மா வீட்டிற்கு சென்று அடைக்கலம் தேடலாம் என்ற நோக்கத்தில், அசுரவேகத்தில் ஓடினேன். இரண்டு தெருக்கள் தள்ளி இருக்கும் பஷீர்மா வீடு வரை ஓடினேன்.
ஞாயிற்றுக்கிழமையாதலால், விசேஷத்திற்கு பிரியாணி செய்யப் போயிருப்பாள் போல, பஷீர்மா வீடு பூட்டியிருந்தது. "என்னடா இப்படி ஆத்திரத்தில் செய்துவிட்டோமே..." என்று அங்கேயே அமர்ந்து அழுதேன். தூரத்தில் வரும் என் தந்தையைப் பார்த்து, மீண்டும் ஓடத்தொடங்கினேன்.
அவ்வழியாகச் சென்று கொண்டிருந்த, இறுதி ஊர்வலத்தின் நடுவே சென்று ஐக்கியமானேன். கூட்டத்துடன் சேர்ந்து, நானும் சுடுகாட்டுக்குள் சென்றேன்.
பிணத்தை எறித்துவிட்டு, உறவினர்கள் சென்றுவிட்டார்கள். கோலம்போடுவது கூட என் ஆசை தான். முதன்முதலாய், கீழே பரவியிருந்த பிணமெறித்த சாம்பலை எடுத்து கோலம்போட்டேன்.
கல்லறைக்குள் வாழும் பிணங்களுக்கு கூட, ஏளனமாய் நான் தெரிவேனோ என்று கலங்கினேன். இவ்வாறாக நேரம் சென்றுகொண்டிருக்க, மணி இரவு பதினொன்றைக் கடந்திருந்தது.
சுடுகாடும், இடுகாடும் ஒன்றாக அமைந்த மயானத்தின் நடுப்பகுதியில் ஒரு புளியமரம் இருந்தது. காலையிலிருந்து சாப்பிடாமல் இருப்பதால் ஏற்பட்ட மயக்க நிலையில், அருகிலுள்ள புளிய மரத்தடியில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தேன். சுடுகாட்டின் வெகுதொலைவில் அமைந்திருக்கும், ஓட்டு வீடுகளின் லைட் வெளிச்சமும் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக அணையத் தொடங்கியது.
கல்லறைகளின் இடுக்குகளிலிருந்து வரும் காற்று, விஸ்....... என்று விசிலடிப்பது போலத்தோன்றியது. என் உடம்பை தென்றலாய் தீண்டிச் சென்றது.
மயக்க நிலையிலிருந்த நான், கண்ணை விழித்து அக்கம் பக்கம் பார்த்தேன். சுற்றிலும் கும்மிருட்டு, தொலைவில் கேட்கும் நாய்களின் ஓலம், மெல்ல மெல்ல என்னை நோக்கி, "ஊ...." வென ஓலமிட்டுக் கொண்டு வந்தது.
என்னைச்சுற்றி வளைத்துக் கொண்ட ஐந்தாறு நாய்கள், என்னை நோக்கி முறைத்துக் கொண்டே, "உர், உர், உர்..." என்று உறுமத்தொடங்கின. எனது உடம்பில் உள்ள அனைத்து மயிர்களும் பயத்தால் விரைத்து நின்றன.
திடீரென்று பயங்கர சத்தம், புயலடிப்பது போன்ற காற்று. உருமிக்கொண்டிருந்த நாய்களின் ஓலம் கப்பென்று அடங்கியது. நாய்களின் கண்களில் ஒரு மிரட்சி, அவைகளின் உடம்பும் நடுங்க ஆரம்பித்தது.
உலர்ந்து, காய்ந்துபோன இலைகளயும் சேர்த்து உருவான சுழற்காற்று, ஒரு வட்ட திசையில் சுற்றிக் கொண்டே நானும், நாய்களும் இருக்கும் இடத்தை நோக்கி மெதுவாக நகர்ந்து வந்தது.
சுழற்காற்றின் வேகம் அதிகரித்தது. எனது உடலின் நடுக்கமும், அதிகமான பயமும் தொற்றியது. என்னையே இலக்காக முறைத்துக் கொண்டிருந்த நாய்களின் கவனம், சுழற்காற்றை நோக்கித் திரும்பியது.
சுழற்காற்றின் அருகே சென்ற ஒவ்வொரு நாயும், தொலை தூரம் தூக்கியெறியப்பட்டது. என் சப்த நாடியும் அடங்குவது போல தோன்றினாலும், எனக்குள் தான் உயிர் இருந்தது. இதயத்துடிப்பு அதிகமாகிக் கொண்டே போனது.
பேய்க்காத்து வீசும் என்று கேள்விப் பட்டிருக்கிறேன். அதை சுடுகாட்டில் வைத்து பார்த்தால் எப்படி இருக்கும். என் உடல் முழுவதும் துவண்டுவிட்டது. அருகில்வரும் சுழற்காற்றின் நடுவே வெள்ளை நிழல், மனித தேகம் போன்ற தோற்றம், மேலும் கம்பீரத்துடன் என்னை நெறுங்கிக் கொண்டிருந்தது.
"உம், உம், உம்..." என்று உறுமிக் கொண்டே, �சல், சல், சல்...� என்ற சலங்கை ஒலியின் சப்தமும் சேர்ந்து கொள்ள, என்னை மேன்மேலும் பயமுறுத்தியது. பேய்களிடமிருந்து நம்மைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள பயன்படுத்தும் மந்திரங்களை உச்சரிக்கலானேன்.
" ஏய், மானுடா நிறுத்துடா, உன் மந்திரத்தை..., நான் உனக்கு உதவி செய்ய வந்திருக்கேனடா..." என்று சொல்லிக் கொண்டே என்னருகில் வந்தது. எனது வாயுக்குள், தனது கையைவிட்டு, மந்திரமĮ
ஏய், மானுடா நிறுத்துடா, உன் மந்திரத்தை..., நான் உனக்கு உதவி செய்ய வந்திருக்கேனடா..." என்று சொல்லிக் கொண்டே என்னருகில் வந்தது. எனது வாயுக்குள், தனது கையைவிட்டு, மந்திரம் உச்சரிக்கும் என் நாவின் இயக்கத்தை நிறுத்தியது.
பயத்தால் வந்த சிறுநீர் எனது கால்சட்டையை நனைத்தது. அமர்ந்திருக்கும் என்னை, தனது ஒரு கையால் மேலே தூக்கிய உருவம், எனது கண்ணத்தில் ஓங்கி ஒரு அறைவிட்டது. அடியின் தாக்கம் எனது பயத்தை கூட்டுவதற்கு மாறாக, தைரியத்தை தந்தது.
துவண்டு போன உடலில் பரவசம் ஏற்பட்டது. கண்ணைத் திறந்து உருவத்தைப் பார்த்தேன். எனது கண்ணுக்குள் ஒரு ஒளி ஊடுறுவியது. என்னைச் சுற்றியிருக்கும் சுடுகாடு பிரகாசமாய்த் தெரிந்தது. எதிரில் உள்ள சுழல் காற்றின் வேகம் மெல்லமாய்த் தணிந்தது. அதன் நடுவேயுள்ள வெள்ளை நிற நிழல், மெதுவாய் உருவம் பெற்றுக் கொண்டிருந்தது.
மாய உலகில் இருப்பது போன்று உணர்ந்தேன். எதிரேயுள்ள நிழல் முழுவதும் உருவம் பெற்று, ஒரு அழகான பெண் உருவில் தோன்றியது. போனி டெயில் (குதிரை வால்) போன்ற சிகையலங்காரம், கால் முட்டிவரையுள்ள வெள்ளை நிற கவுன், மார்பு பிளவு தெரியுமாறு அமைந்த கவுனில் ஒளிரும் நவரத்தினக்கல் என அவளின் உடம்பும், ஆடையும் சேர்ந்து ஜொலித்தது.
கவுனை முட்டிக்கொண்டு நிற்கும் மார்புக் கலசங்களிலிருந்து ஒரு நறுமணம் வந்து கொண்டிருந்தது. அந்த நறுமணம் ஒன்று போதும் அவள் இவ்வுலகைச் சார்ந்தவளன்று என்று பறை சாற்றியது.
" நீ, நீ, நீங்கள்... யார்.., என்னை ஒன்றும் செய்துவிடாதீர்கள்..." என்றேன். �பயப்படாதெ மகனே, நான் உன்னை துன்புறுத்த வரவில்லை!!!�
"மாறாக, உமக்கு உதவி புரியவே இங்கு வந்துள்ளோம், யாம் தான் பூதகுல ராணி.... என் பெயர் Mrs. மேரி ஜான் மார்சிலோ... உனது உடற்குறையை நீக்கி, முழுமையான பெண்ணாக மாற்றவே இங்கு வருகை தந்துள்ளோம்..." என்று எனது நெற்றிப்பொட்டில் கை வைத்து, "டாம், டீம், டுக்காவ்... ஜீம், ஜாம், பக்காவ்..." என்று பூதகுல மந்திரத்தை மூன்று முறை உச்சரித்தது.
என் உடல் தூக்கி வாரிப்போட்டது போல் தோன்றியதே தவிற, உடல் மாற்றம் எதுவும் நிகழவில்லை. பூதகுல ராணி பலமுறை அதே மந்திரத்தை உச்சரித்தும் பலனேதுமில்லை. "ஏய், ஏய், ஏய்...." என்று தனது உடலை தானே உலுக்கிக் கொண்டு, உனக்கு தமிழில் மந்திரம் சொன்னால் தான் பலிக்கும் போல என்றது.
உஷ், உஷ், உஷ்ஷென்று காற்று, ஒரு இசை போல் அடிக்க, கீழ்க்கண்ட மந்திரத்தை, பூதகுல ராணி உச்சரிக்கத் தொடங்கியது.
ஒங்கொம்மாலோக்கா, ங்காத்தாலோக்கா உடுமலைப்பேட்டை....
ங்கொப்பனுக்கு சுண்ணியல ஓட்ட...
ங்கோத்தாலுக்கு புண்டையில ஓட்ட...
ஏய் இந்தா, ஏய் இந்தா, ஏய் இந்தா, ஏய் இந்தா, இந்தா....
என்று மந்திரத்தை ஓத, ஓத, யாரோ மின்சார பிளக்கை பிடுங்குவது போல, எனது பேண்டுக்குள் இருக்கும் சுண்டுவிரல் சுண்ணியை பிடுங்கினார்கள். சைக்கிள் பம்பை வைத்து காற்றடிப்பது போல, எனது மார்புப்பகுதி வீங்கி முலைகள் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது.
எனது உடைகள் தானாகவே பிரிந்து, என் மேனியிலிருந்து பறந்து போக, நிர்வாணமான கன்னிப்பெண் போல் ஆனேன். கீழே குனிந்து, என் தொடையிடுக்கை கவனித்தேன். ஒரு அழகிய புண்டை, சிறிதளவு பூனை மயிருடன் உருவாகி ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தது.
புண்டைப்பிளவின் நடுவே விரலால் தொட்டேன். நீண்ட புண்டைப் பிளவு, அதன் நடுவே மேற்புறத்தில் முடிச்சு போன்ற பருப்பு, ரோஜா இதழ்களைப் போன்ற பெரிய புண்டை இதழ்கள் என ஒவ்வொன்றும் ஒரு தனி கவர்ச்சியுடன் என்னை பூரிப்படையச் செய்தது.
இரண்டு கைகளாலும் மார்பை தொட்டுப் பார்த்தேன். இரண்டு முலைகளும் அடங்காமல் துள்ளி குதிக்க தயாறாக இருந்தன. யாராவது கட்டிளங்காளையை வைத்து அடக்கு என்று எனக்கே உத்தரவு போட்டது.
வெட்டி ஒட்டப்பட்ட எனது கிராப் தலைமுடி வளர்ந்து, நீண்ட கருங்கூந்தலாய் மாறியது. அதன் நீளம் என் குண்டிப்பிளவு வரை நீண்டு, பிளவில் உரசி, எனக்கு தனிக் கிறக்கத்தை தந்து கொண்டிருந்தது.
மெலிந்த குண்டிக் கோளங்கள், தடித்து பருமனாய் மாறி என் உடலிற்கு மேலும் கவர்ச்சியை ஊட்டியது. என் உடல் முழுவதும் ஒரு முழுப் பெண்ணாய் மாறியது.
பூதகுல ராணி மந்திர உச்சரிப்பை நிறுத்தி, எனது உடல் முழுவதும் பெண்ணாய் மாறியிருக்கிறதா என்று சோதனை செய்ய ஆரம்பித்தது. எனது மார்புக் கலசங்களை, மெதுவாகப் பிடித்து பிசைந்துவிட்டது. எனது கண்கள் சொக்கி, வாயினுள் எச்சில் ஊற ஆறம்பித்தது.
நான் இதுவரை அடைந்து வந்த காம உணர்ச்சியிலிருந்து வேறுபட்டிருந்தது இந்த புதிய உணர்ச்சி. எனது நாக்கினால், உதடுகளை நக்க ஆரம்பித்தேன். பூ.கு ராணி, என்னருகில் வந்து, என்னை கட்டிப்பிடித்து, எனது உதடுகளை கவ்வியது.
நானும் பூ.கு ராணியை கட்டித்தழுவி, அவள் உதடுகளை உறிஞ்சினேன். அவள் அணிந்திருந்த கவுனுக்குள் முட்டிக் கொண்டிருந்த பால் குடங்களால், எனது மார்புக் கலசங்களை தேய்த்தாள்.
நான் கண்ணை மூடிக்கொண்டு, "ஸ், ஸ், ஸ், ஆ, ஆ, ஆ....." என்று முனகினேன். எனது காது மடல்களை நக்கியும், அவற்றைக் கவ்வியும், என் பெண்மையின் மென்மையை முரடாக்கினாள்.
தனது விரல்களால் எனது நிப்பில்ஸை திருகினாள். தன் நாவினால், எனது முலைகாம்பு முழுவதும் சப்பி, அதை கூசச் செய்தாள். என் உடல் நெளித்து, அவள் முகத்தினை மார்பில் வைத்து அழுத்தி, "ஸ், ஸ், ஸ்......" என்று சத்தமாக கத்தினேன்.
தனது வலது காலை தூக்கி, எனது இடுப்போடு சேர்த்து அணைத்து, எங்களிரிருவரின் பெண்மையையும் ஒன்றோடொன்று முட்டி மோத வைத்தாள். அவள் தேய்க்க, தேய்க்க எனது பெண்மையின் ஆழத்திலிருந்து, மதன நீர் கசியத் தொடங்கியது.
எனது புண்டைப் பிளவின் ஆழத்தில், தனது விரலை விட்டு மதன நீர் கசிந்திருப்பதை அறிந்து கொண்டாள். பின்னர், அந்த விரலை தனது வாயினுள் விட்டு சுவை பார்த்தாள். "ம், ம், ம்..., துவர்ப்பு, புளிப்பு இரண்டும் ஒருசேர கலந்து இயற்கையான மதன நீர் போல் தான் உள்ளது..., மகளே..." என்று என்னை அனைத்துக் கொண்டாள்.
"என் வேலை முடிந்தது, நான் புறப்படவா, மகளே...", என்றாள்.
(தொடரும்)
No comments:
Post a Comment
வாசகர்களே, உங்கள் கருத்துக்களை சொல்லுங்க: